Kardeşim bu gün onunla proje için buluştu. Belki de konuşmaya fırsatım olur diyordu dün akşam. Ben çalıştım bu gün. işten çıktıktan sonra kardeşime 'bulustunuz mu?' diye mesaj attım. Buluştuk abla. Hiç bir faydası yok. Bana karşı artık nötürmüs. Yani sadece arkadaşça hisler besliyormus dedi.
Sen ondan daha iyilerini laiksin, kendini üzme ne olur dedim.
Üzülmemeye çalışıyorum. Hayat çok acımasız abla. Ben mutluydum onun için devam etmesini istedim dedi.
içim sızlıyor. Gözlerim doluyor. Yaralarına merhem olamayacağım biliyorum. Böyle durumlarda ne desek yanlış. İnsan ne olursa olsun yine kendi yaralarını kendisi sarıyor.
Oy kıyamam miniğime. :( Umarım daha büyük bir aşk yaşar iyi ki hayatımdan çıkmış der bir müddet sonra. Dediğin gibi diyecek söz bulamıyor insan böyle durumlarda.
YanıtlaSilInsallah öyle olur Anarsim. Daha 21 yasinda fakat bu hayatini biraz yönlendirmesinde, insanlara daha dogrusu iliskilere biraz daha güvensiz yaklasmasina sebep olacak.
SilZamanla alışıyor insan..
YanıtlaSilTabi ki. Ama simdi kelimeler anlamsiz.
SilOluyor, daha iyisi de oluyor hem de öyle bi anda geliyor ki yenisi hiç anlamıyorsun :) Zamanla bunun olduğunun da farkına varacak o da. :)
YanıtlaSilEvet farkina varacak Yelizcigim de o zamana kadar aci cekecek ve buda beni bir abla olarak kahrediyor tabi ki.
Sil