Hastalik

Yıllardır korku ile gitmediğim kalp damar cerrahisine dün gittim. Bacaklarimda oluşan katlar kendimi aynada seyretmek istemeyeceğim kadar kötü bir görüntü alınca, geçen hafta doktoruma gidip sevk aldım.
Dün annem ile birlikte kalp damar hastalıkları cerrahisine gittik. Annemin de bacakları ağrıyor.
Neyse, benim ki doğuştan gelen bir ödem. Yağ hücrelerimde sorun var. Doktor bana asla tamamen düz bacaklara sahip olamayacaksınız fakat hiç değilse variziniz yok dedi. Bana kompresyon çorapları yazdı. Artık hep onları kullanacağım.
Gidip ölçü aldırmam gerekiyor.
Ayrıca başka bir doktora daha gideceğim. 10 kere. Bacaklarimi saracaklar. Bir saat yatacagim. Her halde ödem ve su atılacak bu şekilde. Doktor bana bacaklarınız incelecek ve düzelecek ama katlar tamamen gitmez dedi.
Kiloma gelirsek, boyuma göre biraz fazlam var evet ama tüm yük bacaklarimda. Doktorun annemin yanında "36 beden bile olsanız düz bacaklarınız olmaz" demesi ile annemin de bundan sonra çok kilolusun demeleri biter herhalde.

Bu arada annemin de kontrolü bittikten sonra varizlerin olduğu tespit edildi. Sağ bacağı sol bacağından daha çok ağrıyor. Şimdi martta ameliyat olacak. Lazer tedavi ile damarı yakacaklar. Bacaklarının ağrısı geçecek. Böyle bir gün geçirdim işte.
Bu düşünceye alıştım artık. Dümdüz bacaklarım olmayacak anladım.
Ama bir de insanların bakışları yok mu? Bende etek giymek istiyorum. Bende bir düğüne gittiğimde elbise giymek istiyorum midi olanından.
Bu kadar mi sığ düşüncelere sahibiz?
Eskiden havuza gittiğimde de böyle bakışlar ile karşılaşırdım. Kesin "Suna bak, yemiş yemiş sicmamis" düşünceleri de vardır kiminin aklında. Onların hepsine bir şeyler demek isterdim de o zaman ben ben olmaktan çıkardım.