1/08/2013

Annecigime mektup Vol.3

Evet, annemi bu gün iş görüşmesine götürdüm. Girişte bizi bekleyen sekreter hanıma saat bir buçukta iş görüşmemiz olduğunu söyledik. Adımızı sorduktan sonra, telefonda kiminle iş görüşme saatini belirledigimizi sordu. Konuştuğum kadının adını söyledim. Sekreter bu kadını aradı fakat kadın bu gün iş görüşmesi olmadığını söyledi.

Bu sefer sekreter hanım "söylediğiniz isim bu gün iş görüşmesinin olmadığını söylüyor. Onunla konustugunuzdan eminmisiniz dedi?" Emin olduğumu söyledim. Sekreter başka bir yere daha sormak için başka bir yetkiliyi aradı. Aradığı beyefendi iş yerinde yoktu.
"Normalinde Bay G. iş görüşmelerini yapar, kendisi bu gün yok. 180 işçimiz var. Hepsini arayamam. Sizi arayan numara aklınızda mi?"

Aklımda sadece iki rakam vardı. Bu tabiki yardımcı olmadı.
Yani anlayacağınız, kiminle görüşmemiz olduğunu bilmeyen bir sekreter, 180 kişiyi arayamayacak kadar az zamanı var. Ve ayrıca kimsenin kimseden haberi yok. Bizi bir güzel eve sepetledir.

Neymiş efendim, bir kaç saat sonra telefonla arayacakmışız ve o zaman Bay G. muhakkak dönmüş olacakmış ve onunla görüşmemizin onda olup olmadığını konuşabilirmişiz.
Teşekkür ederim, kalsın diyip çıktık fabrikadan.
Annemde "Yok kızım, kimsenin kimseden haberi yok. Böyle iş yerimi olur?" diyerek bu sayfayı kapatmış bulunuyor.

2 yorum: