Kilise Canlari

Haftasonu Sheldon ile katildigimiz dügünde herkes sizin dügününüzü dört gözle bekliyoruz dedi.
Türk-Alman karisik bir seyler olacak.
Kizlar kina gecesi görme hevesinde.
Ben ise "daha evlilik teklifi almadim, size ne oluyor?" desem de, Sheldon'un bir arkadasi "oda yakinda gelecektir" dedi.
Zaman hizla ilerliyor. Günler günleri kovaliyor bu iliski denilen güzel seyin icinde.
Iki bucuk sene olacak neredeyse ve ben kendimi evlilik hayallerine kaptirmis degilim aslinda.
Arkadaslarimiz evlendikce üzerimizde ister istemez bir baski mi olusuyor onun da farkinda degilim.

Kilise de mi evleneceksiniz diye sordular bir de. Yok canim daha neler dedim. Alman dügünlerine katilmama, kilisede onlar ile birlikte kutlamalara katilmama seviniyorlar. Cünkü baska birisi yapmazdi belki, bu kadar acik görüslü olamazdi diyorlar.
M.'nin kiz arkadasi hic bir eglence katilmiyor mesela.
Kiz Alman olmasina ragmen, ne bir davete icap ediyor ne de arkadas ortaminda bir yere yemege gittigimizde geliyor. M. her zaman yalniz kaliyor.
Herkes bu durumdan sikayetci.
Gecen sene katildigimiz bir dügüne tesrif etti hanim efendi. Aksam yemegin ortasinda kalkti gitti. Basi agriyormus. Ki Almanlar da yemek siparisi ve tüm organizasyon gelen misafir sayisina göre ayarlaniyor.
Davetiye ile bir cevap kartpostali gönderiyorlar.
Bu kartpostala yaziyorsunuz, kac kisi geleceginizi ve yemek konusunda özel bir isteginizin olup olmadigini.
Hanim efendi her ne kadar o kadar insanin arasinda fark etmesede hem M.'nin aksamini hemde onun icin özel organizasyon yapan ciftin aksamini mahvetti.

Demem o ki. Ben durumumdan memnunum. Iliskim icin yeterince öz veriyi gösterdigime inaniyorum. Iki farkli kültürden bir araya gelen insanlarin isinin iki kat zor oldugunu düsünüyorum.