'Gözden ırak olan gönüldende ırak olur' der annem. Doğru söylüyor bence. Bu atasözünün gerçekten gerçeklik payı olduğunu biz yurt dışında yaşayan türkler çok iyi biliriz.
İki üç senede bir izine gidebildiğimizden dolayı, Türkiyeye vardığımızda 'ay canım cicim, ay sizleri çok özledik' cümleleri palavra gelir bize.
Yinede aile ile bağları koparmamak isteriz, bayramlarda ararız. Özel günlerde, doğum günlerinde ararız.
Artık teknolojinin tüm nimetlerinden faydalanır olduk ki, Türkiyeyi aramak 24 saat bedava. Eskiden postaneye giderdik, hat bağlatırdık ve saatlerce beklerdik anneannenin, dedenin, amcanın, dayının sesini duyabilelim diye.
Biz böyle sevgi ve emek verirken hala biz gurbetçilerin para makinesi olarak görünmesi gerçekten de çok üzücü.
Şunu söylemek istiyorum, Almanyayada da ekmek aslanın miğdesinde, bizde burada eşşek gibi çalışıyor, sigortamızı ödüyoruz. Bizde ay sonunu zar zor getirip mutfak alışverişi için ne kadar para kaldığını hesaplıyoruz.
Yaz tatilleri yaklaştıkça depresyona giren anneme benzedim iyice. Bizi zamanında burada sik gibi ortada bırakıp gittiler, şimdi herkes ev bark sahibi.
Kimin parasıyla? Pek bir acıtasyon oldu degilmi?
Ay pardon ya, ben su an 5 katlı villamin havuz kenarında martinimi yudumlarken, bugünki helikopterin gelmesini bekliyorum. Burada para çatıya konuyorda :)
gurbet, hasret, özlem
YanıtlaSilaynen öyle
Sil