7/17/2012

Kanat çırpıyor

İnsan kendini ne kadar yalnız hissedebiliyormuş dün gece bir kez daha anladım.
Arabadan indiğimde, dönüp arkamı gidişini seyrederken gözümden süzülen yaşlara anlam veremedim.
Sanki bir daha görüşmeyecekmiş gibi. Sanki bir daha sana sarılamayacakmış gibi. O güzel mavi gözlerine bakamayacak, bana bakarken yüzünde oluşan gülüşü göremeyecekmiş gibi.
Kendime şaşırdım ben. 'Şimdi nereden çıktı bu gözyaşları?' dedim kendi kendime. Bir kaç gün yada hafta görmeyeceksin, dünyanın sonu değil ya. Ama gel gör ki kalp küçük bir serçe gibi kanat çırpıyor. Onu göremeyeceği için oturup çocuklar gibi ağlayabiliyor.
Sevgi diye bir şey var, ben artık buna inandım


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder