»Şimdi gidemezsin« dedi adam.
»Bende gitmek istemiyorum zaten« dedi kadın.
Bir hafta görmemişlerdi birbirlerini. Bu aralar hafta da sadece bir kere görüyorlardı birbirlerini. Her gün mesajlasiyorlardi ama görmenin yerini tutmuyordu. Onlar aslında çok iyi geçeceğini tahmin etmişlerdi. Kadın ilk ayrıldıkların da ufak cocuklar gibi ağlamıştı ama, sandığından da dayanıklı çıkmıştı bu hasrete.
Ama adam sandığından da zorlandı. Her zaman sakın sessiz ve mağrur duran o adam, duygularını dile getirmeyen o soğuk adam, »adın varken sana neden aşkım diye sesleneyim« diyen adam gitti ve yerine
»Şimdi gidemezsin, ne olur biraz daha kal. Biraz daha saçını okşamama izin ver. Biraz daha teninin kokusunu içime çekeyim« diyen bir adam geldi.
Mutlu oldu kadın. Sakin sessiz sevgisinin yolunda ilerlerken, doğru yolda olduğunu anladı.
Sevgi dilsiz aslında. Buna inandı.
Canim, cicim, aşkım demesiyle olmuyor bazı şeyler.
Gözlerine bakınca gördüğü sevgiyi, binlerce dilde söylenen aşk sözcüklerine değişmedi kadın.
Su
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder