Bir dil, bir insan. Yarim yamalak, yarim insan

Canım annem türkçeyi güzel bir şekilde konuşmamız ve yazmamız için her zaman elinden geleni yaptı.
Almanya'da okullarda türkçe ana dili derside veriliyordu bir aralar, hala veriliyormu bilmiyorum. Okuldan mezun olalı yıllar oldu.
Benim gittiğim ilk okulda türkçe dersi hocası derste çocuklara İnek Şaban filimleri seyrettiriyordu. Bu yüzden annem türkçe derslerine katılmama izin vermedi. Benim çocuğum türk filimlerini evdede seyreder dedi.
Evde türkçe gazeteler okuyarak, türkçede bulunan farklı harfleri öğrenerek büyüdüm ve türkçe hocam annem oldu.
Yazı yazmayı bu yüzden çok seviyorum. Ana dilimde kullanabildigim bir sürü güzel kelime hazineleri var.
Bir kelimeyi anlamadığım taktirde hemen sözlüğe bakarım, yazılma şeklini kontrol ederim.
Bazen kurulan cümlelerin yanlış olduğunu fark eder, insanlara doğru olanı öğretmeye çalışırım.
Demem o ki, bir insan kendi ana dilini konusamiyorsa yarım bir insan benim için. O yüzden yurt dışında büyüyen, yarım yamalak türkçe, yarım yamalak almanca konuşanlara üzülüyorum.
Cümle içinde şehir isimlerini büyük yazmayanlara, cümle başında büyük harf ile baslamayanlara kızıyorum.
Bir çok okuduğum blogu bu yüzden silmisligim vardır benim.

İnternet dilinden hiç hoşlanmıyorum mesela.
Nslsn cnm naber yeaahhh? 
Bu gibi cümlelerden nefret ediyorum.
Korkunç güzel.
Başka bir örnekte yukarıda yazdığım cümledir. Karar ver canım ya, korkuncmu yoksa güzelmi?

Türkcemizi güzel kullanalim. Klavyemde türkce harfler yok, bazen kendime bile sinir oluyorum ben ;)