ilginç bir olay yaşanıyor aslında ama ben bekliyorum yüreğim ellerimde.
Sonra 130 numaralı grup geçiyor önümden ve söz verdiğim gibi hafif geçit sokağına doğru yöneliyor ve onu bekliyorum. Yüzünde gülümseme oluşuyor Sebastian'in. Sinavlardi, ders çalışmaktı derken bir haftadır birbirimizi göremedik.
Elindeki kocaman davulunu çalarken bana doğru geldiğinde aniden ayrılıyor gruptan yanagima bir buse konduruyor. Yüzüme bakıp gülümsüyor. Ben tekrar sarılıyorum. Yanımda duran insanlar gruptan ayrılıp üzerimize doğru yürüyen bu koca adama şaşırıyor, bizi gördüklerinde anlayıp gülümsüyorlar.
Sonra Sebastian yoluna devam ediyor, ben eve kaçıyorum. Aşk'i geçtik biz, sevginin yolundayız.
Allah bozmasın hiç.
YanıtlaSilNe kadar güzel.
Mutluluk verdi bana da bu post :)
Tesekkür ederim canim benimm. Iki gündür yüzümde bir gülümseme, sapsal gibi dolaniyorum :)
Sil