Başlık bulmakta ayrı bir dert

Bu dönem için son sınavımı da yazmış bulunuyorum. İki hafta önce yazdığım sınavın bir tanesini geçemedim. Sağlık olsun diyeceğim, çünkü bildiğin üzere bu aralar iyi değilim blog. Yarın doktorada görüşmem var, umarım tahmin ettiğim gibi sadece hormon bozukluğu vardır ve bir an önce iyileşirim.

Onun haricinde bu gün yazdığım bu son sınav ile üzerimden bir yük daha kalkmış oldu. Ne kadar kötü geçerse geçsin, kendimi yemeyeceğim. Yedim yedim ne oldu? Bünyeme vurdu, hasta oldum.
Birde ben aslında vurdumduymaz duruyorum ya dışa dönük. Herşeyi çok rahat karşılıyorum ya. Hani ben gamsizim ya, öyle sanıyorlar yani blog.

Nede gamsizim bir bilsen, o kadar gamsizim ki kendimi düşünmeyip, yine kendime yapıyorum yapacağımı, zorla hasta ediyorum kendimi. Ya böyle işte, aşağı tükürsen sakal, yukarıya tükürsen bıyık misali ...

Kimseye kendimi anlatmak istemiyorum. Beni bunaltmalarina izin vermemeliyim aslında. Çok az insan var etrafımda gerçek anlamda güvenebilecegim, diğerleri gelip geçici. Bu duruma çok üzülüyorum aslında. Ben insanları seviyorum, insanların hepsi iyi olsun istiyorum.

Ne anlatırken nereye geldim. Kendi kendimle konuşmamın yansıması bu satırlar. Zaten ben şiir yazmaktan bu yüzden vazgeçtim. Dörtlüktü, kafiyeydi derken kendimi anlatabilmek için düz yazıya geçtim. Dua edin blogcanlar. Kötü birşeyim olmasın. Yarın doktor yolu göründü bana.