Unutulmak inan ki yok olmak

Akla gelmemek diye birşey var. Sizde bilmiyorum ama beni hayatta en kıran şeylerden bir tanesidir unutulmak, yada hatirlanmamak.
Mesele geçen hafta hasta olduğumu doktora gideceğimi size bahsetmiştim. Çok endiseliydim. Etrafımda ki arkadaşlarıma anlatmıştım, kimi endişelenme birşeyin yok dedi, beni yatıştırdı. Doktor günü gelip çattığında ilk beni arayıp ne dedi doktor diyen arkadasta onlar oldular zaten.
Bir arkadaşım var ki, sormasını beklemiştim aslında ama ne aradı nede sordu. Elim cep telefonuna gitti whatsapptan yazacaktım, birşeyim yokmuş diye. Neden yazıyorsun ki, o seni sorsun dedim sonra kendime.
Şimdi ofisteyim. Bu arkadaşım ve başka bir arkadaşım daha bir kaç oda ötede bulunan ofiste.
Benimle aynı saatte paydos edecekler. Ben çalışma saatlerim tam yemek saatine denk geldidi için kantine çıkıp yemek yiyemiyorum. Neyse buradan çıkınca belki çarşıda birşeyler yeriz diye düşünüyordum.
Bir baktım ki demin elinde bir kutu, pizzacı geldi. Sipariş vermişler meğer. İnsan banada bir sorardı degilmi. Hemen telefonu elime alıp ofisin numarasını arayıp "Bende sonra çarşıda birlikte yemek yiyeceğiz sanıyordum. Hadi afiyet olsun" dedim kapattım.
Böyle ufak ayrıntılara takılıp üzülüyorum ben ya. Üzülmek istemiyorum ama sallamak istiyorum.